Ayrılığıyla Özlemiyle Bikarar

Mirim; 

Eskiden erkekler yerine göre 

Ölmesini de bilirlerdi, 

Sevmesini de… 

O donuk bakışlarında 

Şu militan duruşun yok mu? 

Kolumu kanadımı nasılda kırık bırakıyor…

Suretimde bir kardelen üşüyor

Bir uçurumun ağzında lapa lapa kar altında

En içten suskuları canhıraş!

Dibinde birden uyanıveriyorum

Artık yapabildiğim tek şey 

Buz bağlarken yüreğimi dağlamak… 

Doğru ya;

Gönül diyaloğuna dalmışım

Bön yüzüne her gün biraz daha arı,

Biraz daha net olarak 

Sesim yok ki, sızlanayım;

Sözüm yok ki, acımı anlatayım 

Çiçeği burnunda eyvahlar ki 

Nevbaharım

Bütün bu dalavereciliğin ortasında

Gördüm bilmeden haspaları

Gerçekte cellâtken 

Kendini kurban gibi gösterenleri 

Her birimiz birer yasenya değil miyiz? 

Kaldı ki gerçek mutluluk gibi

Mutsuzluk da bizi derin düşüncelere sürüklüyor

Sağduyumun gözleri hep mi çapak 

Şimdi düşün maziyi

Hayalin dümeni ne zamandır oynaşta

Bir sarmaşık dolanmış köklerime

Kendine taze diyor 

Acı çağla tadında 

Doğru ya 

Acı çekmekse boyun eğmek 

Gönül bu 

Deryasında cariyede olunur sevgilide 

Felek ki kaderi yazmışsa gövdeye 

Görmezliğe kucak açmak niye 

Bikarar! 

Bütün o kırılmış umutlar

Ölü doğmuş istekler

Yarım kalan yarınlar…

Bilmem nasıl söylenir

Uydurma bir mutluluğun kanatları altında

‘Kadınlar birbirinin kulağına ne fısıldar

Değer kime, neye verilir…’

Sınanmasak artık

Ruhu yavaş yavaş üzüntüye boğsamda 

Şiirin asaleti son rötuşlarımda

Çıkarların ipinden çekilmiş

Ondan mıdır zavallı 

Dizginlerini bırakmıyor

Kimin tatlı sözlerle okşanmadı ruhu

Ardına birinin düşmesinden ya korktu, 

Ya da bir erkeğe istemeyerek de olsa

Sevgiyi aşılamayı suç gibi gördü 

Şurasına kadar dalıyorum dip not adına

Hayat bir dramaysa! 

Ayrılığıyla özlemiyle 

Yok...

İçimden bir ses ayakta alkışlan diyor

Kabuğundan çıkar üzünçleri 

Sol yanına koy

Harekete geçir mavi düşleri

Neye mal olursa olsun 

Yeter ki kızıl ve kırgın

Soluksuz kalırken avuçlarım 

Biriksin dırdır ve vır vır

Yalancı bahara inat

Parmak uçlarım!