Ben Sana Kızamıyorum

Kadın dediğin beyim;

Özlemlerini gözyaşlarıyla mı sulamalı 

Hasretini dağlara taşlara vururken

Cesaretini toplayıp koluna mı takmalı

Bilemiyorum...

Son cümlen vurucu oldu

‘Uyu kuzum benim' deyip gitmeyecektin

Başkasına saçma gelecek ama

Kirpik uçları kaç kez usulca öpüldü 

Kaç kez hayalin gözlerinde canlandı?

Bir uğur gibi olmalıydın oysa

Solgun anıları kanarken 

Adressiz son mektuplarda 

Okuduğu satırlarda yanan 

İadesiz taahhütsüz bilesin bu ayrılık

Gök meydanda 

Bu kaçıncı yutkunduğum

Gülüşe esmer karanlığa sevgilenmiş

Çağrışa dilsiz gece soğuğunda

Hayatı devşiremedim ya 

Ona yanarım

Hep sen kendince sevdin

Oysa koynumda dilini kaybeden 

İliklerine kadar üşüyen bir kardelen!

Bahçende kaç aglak başını öne eğer şimdi,

Tatlılığıyla mutluluklar saçmaya kanatlanır

Can alınmış içlerinden hiç yoktan! 

Yıkılırken kanadı kırık uçmak 

Ya avuç avuç kan kusarken

Biraz daha karanlığa kavuşmak 

Ben sana kızamıyorum 

Duygusal dünyam allak bullak

Hayat çok garip be gönlümün mültecisi! 

Hala canımı yazan şen sanır 

Kendime soracak bir sual bırakır 

Yüreğim mi yoksa mantığım mı?

Hangisi daha acı 

İçimde hep bir yorgun direnişçi

Bu kabuğun kırılmasında

Gönül hayra bulmuşken bir nefes 

En güzel günahınla, suçuyla; 

Ek derim düş bahçene nadide incimi

Şaşırt onda çocuksu sevinçlerini

N‘olur!

Bu seferde ek taze gül fidanlarını

Düşlerine yanaş adımlarının değdiği yere

Başından aşağı döküver gül yapraklarını

Sol yanını da yokla arada bir

Yavrumuzun yaşadıklarını bir ben bilirim

Şükür ya Rab 

Yar usulca öpülmeye geldi

Gözlerimin yaşını kurutmaya 

Beril sularında rüyalarımı seyretmeye 

İyi ki varsın, iyi ki hayatımdasın

Ölümüne bengisudan ellerin

Şu kalbim küsenleri görür gülümser ve der ki

Yunus ve Elif

Yusuf ve Züleyha

‘Ey aşk nerelerdesin?'

Züleyha'ya dediler; "Ay çıktı.."

Züleyha sordu; "Yusuf mu baktı?"

Bazen dört beş paragraf,

Bazen tek cümlede olsa içimdekini anlatmaya, 

Derdimi akıtmaya yetiyor

Üç kız kardeşi; 

Umut, İnanç ve Sevgiyi