Önce Şairler Ölür Ve Sonra Tüm İnsanlık

'Kalan sükunetin alnından öpülesi'
Dedim:

Bu gecede misafirim aklımca

Kimse beklemez çırılçıplak mirim;

İnce bir tebessüm paylaşıverdi benzer halimiz

Duydum ki;

'Hakikat' bin kez eşlik eder amin der şairce

Bulur mecrasını akla zig-zag çizse de

İncelikler işidir tenkitle 

Şayeste bakabildiğinde

O sebeptendir hep bir kurgunun ötesi 

Saçmalıklar kekreden hikayelerimizin portresi

Günahları çıkarılmış ilginçtir hikmeti

Teshiri imtina etme dilimizle

Keyifli bir sohbetin göbeğinde neyin taksimi bu

Ya kapıyı açarsa bir dua ise... şiir?

Oracıkta açar ayrıcalıkların elvan renkleri 

Misafir dünyamızın bölüştükleri

Gir içeri hayat der her harfiyle buradakiler

Bir avuç mülhem endişeler 

Seni sustursa da susamazsın

Sabırla...

Fasıl fasıl aradığımız lügatler kırk yıl bir kapıda

Nedense ''tene tutunmak'' ne ola mümkün 

Şahitleriyle gezer konuşur bu bedenler

Onlar birer kambur değil sanki 

Vuruyor zavallı surete!

Ne tuhaftır kendi kendinle 

Ön yargısız ve korkmadan

Anlamaktan aciz katmerlenip defnettiğimiz

İmtina etmemiz dileğiyle uzattığımız

Vehmedip sorguluyor 

Bayıldım ev sahipliğine!

En karanlık anda bile habersiz

Biz değil miyiz gözlerimize dek birer yolcu kafilesi?

Akıl ve kalp yol almayı kafasına koymuşsa 

Gelir tazelenir kalp zaten oracıkta

Haklısınız endişeye mahal yok...

Önce şairler ölür ve sonra tüm insanlık

Yazın ki, bilinsin nefes alıp verdiğimiz.