Seni Yazmak Üzere, Seninle...

Gecenin sessizliğinde, 

Yattığım yerde böyle dalıp gidince

Seninle birlikte olmayı hayal etmek...

‘Ben şen bağın bülbülü 

Sense ömrümün en güzel ak gülü'

Yumma hiç gözlerimi

Göğün simasında sürgün alevim

Sana uğurlandı bil ki nefesim

Sonsuzluk ne denli kusursuz

İhtişam dolu güzellikle

Daima geride kalandır...

...

Bir mucizenin içinde

Düşünüyorum;

Bir gün beni ya sevmekten vazgeçerse...

Ah benim ezberime düşürdüğüm

Mavi masallarda özlemle işlediğim

Umutsuzluğa kapılmışım

Saçlarımı bir düşle okşa

İyiyim!

İyiyim olmasına da, 

Garip işte

İtiraflarım dışında her şey yolunda

Sen istersen yinede dokunma bu aralar

Kızıla boyanırsın salınmış iken imgelerim

Cümlelerimden ıslanırsın

İklimlerime kadar doluyum

Ayrılık zaten kursağımda canhıraş

Bildiğim bakışlarınla iliştirilmiş

Cesursan yanağını yanağımdan çek

Kaldı ki yastığına sinmiş sadakatim 

Şimdi gözlerimde ahir zaman 

Seni yazmak üzere, seninle

Bir gözyaşıdır avutulmuş kirpiklerimde

Tutuşturdu ömrü sağır adımlarına

Sen sığamadığım cümlelerim

Yakalayabileceğin kadar masalımda atlaya dur

Cesur bir düş döküldü dudaklarımdan

'Yüreğime yakın bekle!' dedi cam kesiklerim

Sakın ha fazla uzaklaşma bozulurum

Açıldığın kıyıların mehtabındayım

Taze gülfidanları ekeceğim 

Adımlarının değdiği yere 

Belki dallarına dolanırken 

Yeniden yeşertirsin bendimi

Dokunurken dikenlerinle dikkat et de

Kaybolan sevdam yara bere dolu 

Kahretsin!

Arala gözlerimi tüm samimiyetinle

Maceram daha yeni başlıyor

Söyle ömrü bütün yanası,

Kül olası yürek ah!

Söyle tüm samimiyetimle seni özlediğimi söyle! 

Ölümüne sebep hicabından kızarıyorum ya 
yine ölüyorum geceye... 

.Bazen uykum kaçıyor

Deli oluyorum hem de çok!

Odamın karanlığında aklıma sen geliyorsun

Ve diyorum ki;

İnsan hep yanar mı tomurcukken solduğuna 

Öğrenir mi bülbülün kanı gibi güle rengini verdiğini

Ve kabullenir mi? 

Hazin böyle bir aşk hikâyesini 

Böyle ıstırap ile nihayet bulduğunu

Ben Sana Kızamıyorum

Kadın dediğin beyim;

Özlemlerini gözyaşlarıyla mı sulamalı 

Hasretini dağlara taşlara vururken

Cesaretini toplayıp koluna mı takmalı

Bilemiyorum...

Son cümlen vurucu oldu

‘Uyu kuzum benim' deyip gitmeyecektin

Başkasına saçma gelecek ama

Kirpik uçları kaç kez usulca öpüldü 

Kaç kez hayalin gözlerinde canlandı?

Bir uğur gibi olmalıydın oysa

Solgun anıları kanarken 

Adressiz son mektuplarda 

Okuduğu satırlarda yanan 

İadesiz taahhütsüz bilesin bu ayrılık

Gök meydanda 

Bu kaçıncı yutkunduğum

Gülüşe esmer karanlığa sevgilenmiş

Çağrışa dilsiz gece soğuğunda

Hayatı devşiremedim ya 

Ona yanarım

Hep sen kendince sevdin

Oysa koynumda dilini kaybeden 

İliklerine kadar üşüyen bir kardelen!

Bahçende kaç aglak başını öne eğer şimdi,

Tatlılığıyla mutluluklar saçmaya kanatlanır

Can alınmış içlerinden hiç yoktan! 

Yıkılırken kanadı kırık uçmak 

Ya avuç avuç kan kusarken

Biraz daha karanlığa kavuşmak 

Ben sana kızamıyorum 

Duygusal dünyam allak bullak

Hayat çok garip be gönlümün mültecisi! 

Hala canımı yazan şen sanır 

Kendime soracak bir sual bırakır 

Yüreğim mi yoksa mantığım mı?

Hangisi daha acı 

İçimde hep bir yorgun direnişçi

Bu kabuğun kırılmasında

Gönül hayra bulmuşken bir nefes 

En güzel günahınla, suçuyla; 

Ek derim düş bahçene nadide incimi

Şaşırt onda çocuksu sevinçlerini

N‘olur!

Bu seferde ek taze gül fidanlarını

Düşlerine yanaş adımlarının değdiği yere

Başından aşağı döküver gül yapraklarını

Sol yanını da yokla arada bir

Yavrumuzun yaşadıklarını bir ben bilirim

Şükür ya Rab 

Yar usulca öpülmeye geldi

Gözlerimin yaşını kurutmaya 

Beril sularında rüyalarımı seyretmeye 

İyi ki varsın, iyi ki hayatımdasın

Ölümüne bengisudan ellerin

Şu kalbim küsenleri görür gülümser ve der ki

Yunus ve Elif

Yusuf ve Züleyha

‘Ey aşk nerelerdesin?'

Züleyha'ya dediler; "Ay çıktı.."

Züleyha sordu; "Yusuf mu baktı?"

Bazen dört beş paragraf,

Bazen tek cümlede olsa içimdekini anlatmaya, 

Derdimi akıtmaya yetiyor

Üç kız kardeşi; 

Umut, İnanç ve Sevgiyi

Söz Dediğin Yaş Deridir

Biz kadınlar bir bilmeceden ibaretiz. Aklımızdan geçirmediğimizi bir anlamda anlayanlar kelimelere, cümlelere hep takılırlar. Gelgelelim, ruh yanlış bir yargıdan dönerken hiç bir inceliği unutmaz. Bize karşı gösterilen ne o sıcak ilgiyi ne de o kardeşçe konuşmalardaki o yüce açık yürekliliği.

Aslında aşkın aydınlığıdır mantığı yürütebilen gönüldeki antsa en güzel özelliğidir, kim suçlayabilir ki kadınları?

Yinede türlü oyunlar eder yaklaşır, geri çekilir; bir görünür bir saklanır paldır küldür içini döker, acıları içlerinden didik didik etmeye dalar. Hayatımız o ka-dar yoğun geçer, duygularla o kadar büyük sıkıntılar çeker ki, hangisini acı diye nitelendirmeliyiz?

Belki de her şeyin cevabı içgüdüsel üç kız kardeş; Umut, İnanç ve Sevgiyi kara-kışa, yağmura rüzgârla-ra teslim etmekte. Mutsuzlukla erdemli olurken aynı anda ilerlemek

Ayrılığıyla Özlemiyle Bikarar

Mirim; 

Eskiden erkekler yerine göre 

Ölmesini de bilirlerdi, 

Sevmesini de… 

O donuk bakışlarında 

Şu militan duruşun yok mu? 

Kolumu kanadımı nasılda kırık bırakıyor…

Suretimde bir kardelen üşüyor

Bir uçurumun ağzında lapa lapa kar altında

En içten suskuları canhıraş!

Dibinde birden uyanıveriyorum

Artık yapabildiğim tek şey 

Buz bağlarken yüreğimi dağlamak… 

Doğru ya;

Gönül diyaloğuna dalmışım

Bön yüzüne her gün biraz daha arı,

Biraz daha net olarak 

Sesim yok ki, sızlanayım;

Sözüm yok ki, acımı anlatayım 

Çiçeği burnunda eyvahlar ki 

Nevbaharım

Bütün bu dalavereciliğin ortasında

Gördüm bilmeden haspaları

Gerçekte cellâtken 

Kendini kurban gibi gösterenleri 

Her birimiz birer yasenya değil miyiz? 

Kaldı ki gerçek mutluluk gibi

Mutsuzluk da bizi derin düşüncelere sürüklüyor

Sağduyumun gözleri hep mi çapak 

Şimdi düşün maziyi

Hayalin dümeni ne zamandır oynaşta

Bir sarmaşık dolanmış köklerime

Kendine taze diyor 

Acı çağla tadında 

Doğru ya 

Acı çekmekse boyun eğmek 

Gönül bu 

Deryasında cariyede olunur sevgilide 

Felek ki kaderi yazmışsa gövdeye 

Görmezliğe kucak açmak niye 

Bikarar! 

Bütün o kırılmış umutlar

Ölü doğmuş istekler

Yarım kalan yarınlar…

Bilmem nasıl söylenir

Uydurma bir mutluluğun kanatları altında

‘Kadınlar birbirinin kulağına ne fısıldar

Değer kime, neye verilir…’

Sınanmasak artık

Ruhu yavaş yavaş üzüntüye boğsamda 

Şiirin asaleti son rötuşlarımda

Çıkarların ipinden çekilmiş

Ondan mıdır zavallı 

Dizginlerini bırakmıyor

Kimin tatlı sözlerle okşanmadı ruhu

Ardına birinin düşmesinden ya korktu, 

Ya da bir erkeğe istemeyerek de olsa

Sevgiyi aşılamayı suç gibi gördü 

Şurasına kadar dalıyorum dip not adına

Hayat bir dramaysa! 

Ayrılığıyla özlemiyle 

Yok...

İçimden bir ses ayakta alkışlan diyor

Kabuğundan çıkar üzünçleri 

Sol yanına koy

Harekete geçir mavi düşleri

Neye mal olursa olsun 

Yeter ki kızıl ve kırgın

Soluksuz kalırken avuçlarım 

Biriksin dırdır ve vır vır

Yalancı bahara inat

Parmak uçlarım!