Bir Hayaldir Yok olan Gerçeklikte (Deneme)

Kısa bir süre özgür kaldıktan sonra tekrar kafesine kapatılan kuş gibi; her biri gerçeklerden kaçıldığının sanıldığı utançlarınız, kalemle kağıda konmayı başarabilmişler midir?
Söylenemeyen düşünceler, istekler, pişmanlıklar, kızgınlıklar... Bilinen fakat dillendirilemeyen... İç dünyamızda kendimize sakladığımız konuşmalar, duygular, arzular... Buradan kaç güzel ruha ulaşıp farklı farklı kişiliklere dönüşecektir kim bilir.

Küçük çocukların gerçeği sakladığını hiç duydunuz mu? Çocuklar kandırır ama aldatmazlar. Çocuklara bakarken ne olursa olsun gözlerindeki ışık sönmüyor. Çünkü kalpten kalbe, gözden göze bir dalga gibi yayılan ruhun içine girmektir onlarınkisi. Bu ruhta da acı değil gurur gizlidir.

Yalnızca içimizde derinlerde bir yerde, sivri bir iğnenin çocukluğumuzun bütün güzelliklerini ve hayallerini delip parçaladığını, çaresizliği çırılçıplak, saklanmayacak bir gerçek haline getirip bizi bu gerçeklerden kaçamayacak kadar güçsüzleştirdiği görüntüleri iç gözümüzde toplanır... Eskiden yaşanmış deneyimleri ve hazları kim istemez ki tekrar yaşamayı.Ufak tefek kibirlerin veya oyunların hatırlıyorum da,çocukların en sevdiğim yanı affediciliği. Sevgi ve neşe dışında hiçbir şey biriktirmeyen, hep o anı yaşayan, bu bizim çabalayıp yapamadığımız şeyi çocuklar öyle güzel beceriyorlar ki. Öbür dünyayı düşünmeden önce bu dünyayı görmek ve anlamak gibi... Hepsi zamanın sonsuzluğunda özgürlüklerine kavuşmuş kelebekler bana göre.

'Zamanın azaltamadığı, yumuşatmadığı şey yoktur' der Cicero. 
Acı zamanla katlanır mı yoksa azalır mı bilmiyorum ama hiçbir öfkenin aynı şiddette esmeyeceğini, muhakkak dineceğine, her üzüntüden sonra da bir mutluluğun geleceğine inanırım. Ama yinede geçmiş yalan söylemez; geçmiş değiştirilemez.

Hayatın anahtarını sunabileceğini fark etmemiz için kaç yaşımıza kadar beklememiz gerekir acaba. Kendimize şimdilerde şunu açıklayabiliyor muyuz:'Bu ben değilmişim! Ben hiç bu kadar umursamaz olamazdım, kesinlikle!
O zaman kendimizle sıradan hayat arasında var olan duvarları yıkmaya başlayalım ne dersiniz. Benim için tam bir dönüm noktasıydı bu demek adına.'Keşke'lerin faydasız olduğunu ne zaman öğrenmeliyiz. 

Annemin çok güzel bir lafı vardır; 'Keşkeyi ekmişler bitmemiş.' Keşke tohumundan hiçbir şey üremez. Hep ileriye bakmak lazım, bazen yaşananlardan dolayı çok zorlansam da önce hep şükür diyorum. Onun düşünce ve fikirlerinle kendime kocaman bir dünya inşa edebilirim. Ama bir o kadar da suistimale açığım. Bulamayacağım bir şeyi arıyor, tutamayacağım bir şeye uzanıyor gibi miyiz acaba. Bitmemiş bir senfoniye' diyelim hadi birlikte ...

'Çok korkuyorum ama bunu kendime bile itiraf edemeyecek kadar inatçıyım demeyelim. Bu iyi bir şey...'

Şair arkadaşlarım en iyi şiirlerini müzik dinleyerek yazıyorlar. Bazen insanın, kafasında kurduğu cümleyi kulağı ile duyma ihtiyacı oluyor. Bazen o cümleyi duyduğunda birden mantıksız da gelebiliyor.Üstadım hep derdi insan hayata soru sorarsa cevap alır. Ben onun karşısında bir şey sorarken her seferinde çok heyecanlanırım. Onun varlığı bütün kuşkularımı ve endişelerimi yok etti. Çünkü onda bir şey vardı; hafif gülümsemesi, doğallığı, rahat tavırları. Gerçekten iyi bir iş yapmak için, kişinin işini gerçekten sevmesi gerekiyor.Tarz iyi olabilir ama arkasının desteklenmesi gerekir.Yoksa yazılanlar lezzetsiz bir yemeğe döner.

Şunu merak ediyorum; daha az konuşmak mı, daha çok dinlemek mi? Hoşgörü üstüne derim herkes konuşsun. Herkes karşısındakini hoşgörüyle karşılasın. En azından dinlemeyi bildiğimi iddia edebilirim. Yapmayı biliyoruz demek, olacak bir şey değil de... Kızmak, başkalarına öfkelenmek mesela... İnsan herhalde olgunlaşıyor bu konularda. Hala uslu olmayı öğrenememiş bir çocuğum yinede.

Şimdi kendinizi gecenin sükunetine ve huzuruna bırakın. Ay ışığı hayalinde kaybolmuş gibi; günlük yaşantınızı cehenneme çeviren her şeyden uzaklaşın. Bir an için kendinizi mutlu hissedin. Sonra hatırlayın. Derinlerde bir yerlerde kendinize bile itiraf edemediğiniz bir mucizenin olacağını hissedin. Öyle olmasaydı meleklerin varlığının ne anlamı kalırdı o zaman! Gelecek önünüzde umutla bekliyor. Kurumuş dallar arasında bir gül gibi duran, değersiz taşlar arasında pırlanta gibi parlayan yüreğim sen yoluna devam...

Uyumadan önce, bir şükran duası okuyun ve şüphe ettiğiniz her şey için tövbe edin. Saygılar...

Duanın Sır Vaktine

Teheccüd vakti ha bastırdı ha bastıracak
Uykuya dalmışım adına doyamadığım...

Maksadını aşan cümle kırıklarım 
Hangi hücremdesin ki iflah olamadım
Islandığım rüyalarımda kaybolmuşum 
Dua öncesi d/üşüyorum...
Düşüncem öpmeye korkarsın
Sitemkâr hayallerimi gecelerimden 

Hedefsiz önümde ayaklarım 
Girmişim işrak vaktine
Asi gülüşlere mahkûm anılarım 
Dokunsam da bilirim
Ebedi mutluluk göklerde
Okşanası


Bilemediğim bir ürperiş bu 
Bütün canımı yakacağını 
Yutkunup tıkanacağımı 
Bile bile koynuma almışım
Sağnak sağnak yazdır zihnime şiirleri 
Yüreğimin tam orta yerinden öper miydim?

Çekinmeden
Nöbetinde mihraba karşı
Çocuklar misali silkelesem 
Bende sözlenmiş 
Güneş ve öfkeyi 
Berzahında yorgun çırılçıplağım
Düşlerde kaç destursuz zaman katlediliyor
Payeme yâr sen bulaştığından beri!


Parmak uçlarım kuşluk vaktinde 
Geçerim sıratı yalınayak.
Ki iki adım geri atarım 
Sorgulanırım gözyaşlarımın meskeninde
Bağrına düşerim gölgesinde fezanın 
Yalvarırım dilime yetinirim
Serperim tövbelerden her gece 
‘Ölüm çığlığımı yaşatma' diye!

Sonra... 
Züleyha'dan yana koysam sevdamı teraziye
Çaresiz ruhumda dolanır birkaç cümlem 
Ağzımda kurumuş şahitlik yapar
Teşebbüsüm kahırlar ıslatır manasına
Eğilir vakitsizce hep secdeye

Sessizliğim viran olsun kulaklarıma
Sen derin derin nefes aldır yeter 
Yüreğime de sapla kelâmlarını 
Resmedeyim bir kâinat dolusu bakışlarını 

Avuçlarımda şimdi şefkat besliyorum
Büyüyen selam ve dua ile...

Minnet Vakti

Tuhaftır seyredersin anı 

Düşlersin sesi soluğu

Tetikte yoklarsın vicdanı 

Sonra mı...

Minnet düşer sus payı

Tek tek dökülür itirafı

Nükseder mihenk taşına tezahürü...

Söz kâfi gelmiyor işte Takdir-i İlahi!

O sefil benliğimiz bu yolun neferi

Uğruna debelendiğin meftunun 

Her gününü hesap edip 

Bahaneler söyleyip duracaksa

Gönlün dertlendiği tefekkürü

Yüzleşmek! 

Cesaret etmek! 

Karar vermek! 

Üç adım var burada.

Allah'ım sen mevzuyu biliyorsun

Biraz da iyi niyet... 

Sevgi özdedir, sözde değil 

Her an yeni bir farkındalık kapımızı çalmakta

Anlamazlar ki

Minnet ve vefa arasında 

Kavram kargaşasına düşmüşüz

Gönül bu ya

Yanımızda olanlara şükran duymuşuz

Arkamıza bakmadan önümüzü göremiyoruz

Hani bilesin bu kul neyin derdinde

Yansımasında eziliyor cehenneminde

Yaşadıkça Hakk'ın nezdinde 

Kader hükmünü icra etmesin derim

Meseleyi anlayınca tek sırdaşım 

Bilirim kalbimi cüz'den geçirirsin

Ay gibi yüzüme örtünü çekersin

Ki akıl ve şüphesinde perde olana

Cümlelerinin hükmü hiçtir

Duyup inandığım

Yaşanmışlığın tezahürü; 

Mühlet vermeye elbette memurumsun 

Söz ver coşmuş duygularıma 

Düşünsel olarak hak edeyim 

Ve duygusal olarak layık olayım

Gelişimin sonu yok

Hepsi geçer de vefa duyanın,

İnsanlık kalitesi ile ilgili çok şey anlatır 

Hele yakınım dediklerimde...

Gel gir şimdi bilinçaltıma 

Sayısız minnet vaktime

Dostlukların temel özelliği

Sorunu tespit etme noktasında gereklidir

Sevginin vefasıyla hoşça olalım

Şu mübarek Miraç kandilinde

'Herkesin Miracı inşallah kurtuluşa bu gece. Mübarek olsun inşallah.'

Garip Bir Paradokstur İfadeler

‘'Toplumsal hafızası zayıf bir millet olsak da, 

can pazarında mücadele kalacak hafızalarda''

Biz yazarlar

Alıntıların orijinaline tabii ki dokunmayız;

Ama yorumlamakta kendimize özgürlük tanırız,

Kişilik haklarını da zedelememeye gayret ederiz

Ancak yapılan ahmaklıklar 

Ve aptallıklar da görmezlikten gelemeyiz...

On binlerce inançlı kesimin okuru ya da izleyicisi

Ülke adına nasıl endişe duymasın 

Ve insanlık adına endekslenmesin 

Olacak iş mi bu!

Al Gözüm Seyrele

Şehit ailelerinin gözlerindeki ölüm odalarını...

Şu cümle çok ilginç 

Onlara göre ‘Bunlar sürekli olan şeyler, bu işin fıtratında bu var.'

1800'lerden örnek, 'sürekli olan' şeyler!

Bundan sonra da olacakların ipucu... 

Yaşananları fark etmek,

Perde arkasındakilerin titreşimini yakalamak

Varın siz düşünün şimdi ibretle 

Tezgâhlanmış oyundan 

Haberi yok mu bu milletin! 

Kurban olayım;

O bekleme süresi galiye alınmamışsa,

Dünya standartlarının onda biri kadar 

Tedbir alınmamışsa 

Kaygısını taşır elbette kalemlerimiz

Gelin de tüyleriniz diken diken olmasın 

Bir linçin öyküsü saklı medyada 

Ki;

Önceki patron kuşağının 

Diyebilecek kadar fütursuzlaştığı bir sektör

İşin perde arkası ifşa edilsin derim ikiyüzlülüğün

‘Gazetecilik yürek ister' başlığıyla

Ben derim Rabbim yalancı çıkarmasın

Öbür tarafta en azından

Bizlere bu malumata göre muamele buyursun

Zira niyetler apaçık bozuk ortada

Bunca acının ortaklığını yapan

Zaman zaman rakip,

Hatta düşman gören bir zihniyet

Üç cümle ya der, ya demez muhataplarında 

Manşetlere yansır 

Medyaya yeni bombalar düşürecekse

Teselli yetmez elbette 

İnsanlığın ayıbını örtmeye

Akıllar rafa kaldırılmış 

Düşen maskeleriyle yüz yüze bırakılmışız

Işık sızdırmaz perdesi indirilmiş gözlere

Geri kalan silme küfür, hakaret, aşağılama

Ve iftiralarla dolu...

Neyse lafı fazla uzatıp sabırları zorlamak istemiyorum

Yüreğim dilime hükmedemiyor

Konuşabilmek ile konuşmayı bilmek arasında büyük bir fark vardır!

ÜLKEM KARA YASINDA SİYASET YAPMAYALIM

Abi sahi nasıl olur
On binlerce inançlı kesimin katili 
Şehit ailelerinin gözlerindeki ölüm yatakları...

Üç cümle ya der, ya demez 
Manşetlere yansır
İşin perde arkası ifşa edilse de
Nihai adımların atılmakta olduğu söylenir

Bunca acının ortaklığını yapan
Yüreğim dilime hükmediyor
‘Bizi helak eder misin Allah'ım'
İçimdeki şikâyet duygusu
Yusuf süresinde geçtiği ve
Hazreti Yakub'un (as) dediği gibi
Sadece sana arz ederim

Belki kaderin hakkımızdaki takdiri 
Bundan sonra olacaktır ipucu 
Medyaya yeni bombalar düşecekse
On dakikada varsın insanlığın gürültüsü
Ben gam ve kederimi sadece Allah'a arz ederim

Gelin de tüyleriniz diken diken olmasın şimdi
Ölüm yataklarını düşünüp etkilenmesin 
Ülke adına endişe duymasın
Ve insanlık adına endekslenmesin

Olacak iş mi bu!

O bekleme süresi galiye alınmamışsa,
Dünya standartlarının onda biri kadar 
Tedbir alınmamışsa
Soruların cevabı bence esrarengiz bu detayıyla

Ki tezgahlanmış oyundan 
Haberi yok mu bu milletin!

Derinlik sarhoşluğumun boyutunu 
Varın siz düşünün can pazarının ortasında
‘Gazetecilik yürek ister' 
Ben derim Rabbim yalancı çıkarmasın
Öbür tarafta en azından
Bizlere bu malumata göre muamele buyursun
Zira niyetler apaçık bozuk ortada...

Ruh hâlihazır o sohbetlere devam etsek de
Bana sohbet çok zor gelir artık cumaları
Caminin içindeki o temiz çehreleri görmek
O uğrayan insanları görmek
O da bizim bir yönümüzle gıdamız
Belki onların heyecanlarında
Kendi dünyamızı buluruz

__________________

Saygı duyuyorum desem de oynanan oyunu görüyorsunuz demi? 
Nereye götürülüyor bu ülke böyle?

Gönül Cephende Tutmuşsam Yosun

Gizli sevmeler-deyken dili ömrün 
Gözlerimde ruhumun izdüşümü
Vermişken kadere ebedi hali
Doyurmaya çalışır cephesinde gönül...
Bazen, geçmişi sessizce seyreden bir duygu
Bazen sınırsız debdebe ve nüfuz bir istek
Bazen hüzün ve doyulmamış bir aşk
Bir saygı duygusu
Bazense mutlu bir olayın tutkulu anısı
Kırk yıllık hatırı acıyla çöküşüyle
Sonuçta tüm sözcükler kifayetsiz değil midir?
Soğuk bir çemberde bir daralarak
Bir genişleyerek başımı sıkar sıkar
Akıl kar eylemez şu ayan halim
Geçmişe dönen hayal dünyam
Belirsiz ümitler hemhal
Anlaşılmayan arzular artık muhal
İmkansız 
mutluluğum bendedir
İmkanına inanma bulanıklığında
O zamanın değerlendirilmeyen
Bütün dakikaların nevası
Raks ederken cümbüşü çalar geceye
Eğlendirirken üzülür elbet zatına
Üşüdükçe fasılları bilmeyene
Ölçüşür mü eteğinde yalnızlığın ihtişamı
Bu ayaklanmada koşan şimdiki zamanı
Neticede hayatın özeti melankoli
Hüzünler yazılır en güzeli
Mutsuzluklar yazılır  yalnızlıkları
Sonra düşünürüm de

Mutluluğu yazmak da ifade etmek de zor
Bu kefaletli dizelerimle!

Ahiret Karışınca Hayatın Gerçeğine

Hayat nedir, mutluluk bir kördüğümse
On binlerce görüntüye anlatamazsın
Ölüm karışınca hayatın gerçeğine

Vicdanım, kımıltısız yüreğimin derinliklerinde 
Dalgın bakışlarım yıkanmış önümde 
Doyurulmaya susamış hayaliyle
Tatlı bir hüzün duygusu göğsümü ezmekte

Şimdi bunları daha güçlü
Önceki düşünüşlerimden 
Çok daha güçlü düşünürüm 
Bana bir ah et bee anam! 
Yoruldum anlamsızım elleri öpülesi

Biliyor musun?
Bazen yüksek ıhlamurların tepelerinden kayan 
Benim şans eseri dolunayımsın
Ara sıra örten bulutlarımı ışıklandırıyorsun 
Lakin altınımsı rengini yitirerek gözlerimde acımsın 
Git gide daha az görünür oluyorsun
Loşluğu boğan bu kederli gölgeyi taklit edercesine

Ayın çevresindeki aydınlık göğe baktığımda
Dalga dalga beyaz bulutlar yıldızları örtmüşler,
Aya doğru yürüyorum doymaksızın
Acılarım katmerleşir...

Bazense leylak ağacının kokulu ıslak çiçeklerisin
Arada bir uçlarında utangaçlıkla
Sallanmama izin veriyorsun

Şu gecenin ve şu doğanın ortasında
Bir cırcır böceği olsam ne çıkar
Ki söyleyeceğim sözler kusurum
Dilimde hazır bir şekilde
Özlemini aratır umudun
Yanında da sabrını verir mevlanın 

Onları bozmadan sevebilecek bir bülbülün olsam
Şakısam çınlayan sesimle telkin fayda etmez 
Ya sevdiğin bir duada kendiliğinden ruhuma doğu versen
Islak gözlerimle öylece uyuya kalırım...

Kokuna yetim kaldım anne ne olur sesime gel!

Hayali Çıplak Zaman Ölüsü

Hava ılık, çamurlu sokaklarda lapa lapa,
Nemli, sessiz bir kar yağıyor... 
Ay ışığı vuruyor buğusunda yorgun düşlerime

Yüreğimdeki şu minik noktam susta
Düşüncelere dalmışsa çaresiz aklımda,
'Çok kötü, sessiz ve karanlık bir yer 'olarak nitelendiriyor 
Murdoch'un dediği gibi 'unutmayı'
Sormadıkça isimleri ve suretleri 
Hangi edimlerden süzülüp de geldi
Zulasında oldubittiye rahatsız

Yazamayacaksa yazılanın tersini 
Bıraksın ayrılığın rengi soğuk, ölümün adı kalleş kalsın
En iyi şeyler her zaman beklemeden gelir
Bir şeyin ne kadar iyi olmasına uğraşılırsa
O denli kötü çıkar
Ya nasip...!

Oysa her çağın kendi gönül köşkünde yeri vardır
Bende aradığı rest eylerken bir şey yok artık
Bunda zaman ve kendi çığlığı suçlu

Söz uçar yazı kalır desem de
Kaçınılmaz kalemimin yalvarışına
Ne sırlar gizlenmiştir bağrında
Kızılcık şerbeti içer nicedir
Unutmasın diye 
Beden edepsizliğinde

Güneş bile bir dokunuşun vebal kiri
Kırmızı çatılı beyaz evlerin
Arkasından usulden kaybolsa da
Ruha zarar veren bütün düşünceleri de
Sanki alaca karanlığa boyun eğdirir

Ahh iki gözümdeki beyzadem!
O gözlerin etrafındaki çizgiler yok mu
Onlar dökülmemiş yaşların kurumuş nehir yatakları 
Ağız kenarındaki çizgilerse 
Söylenmemiş sözlerin yüze atılmış çentikleri 

Kim bilir alnındaki çizgiler
Yaşamla ilgili neler anlatır neler
Alın yazısı dedikleri belki de 
Yaşam deneyimlerimizin alnımızdaki güncesi

Her şeye bir bahane buluruz ya
Dünyada güzel, genç ve mutlu olan
Her şeye baktığımız gibi
Biz bir şeyler buluruz
Bizim payımıza epeyce mutluluk düştükçe

Yüreğimizi biliriz birer kalp çıkması
Sevgi ve şefkate nefes aldırır nefes verdirir
Ağır ağır sindirerek boşaltır ciğerlerimizi
Ya iki dudağın arasındaki saflığa 
Ya da taze güzelliğin alışılmış birleşmesine

Karşımızdakine başından geçmediği gibi
Geçmesine de imkan olmayan
Üzerinde öyle tuhaf bir etki bırakır ki
Umutlarla hayaller arası yiğitlikle 
İki adımda şekli şemasından çıkarır
Ayıbını duyma kulağımızla
Gözdeki her yaşın damlasıyla
Gençliğin toyluğuyla bilemediğimize sunulur

Eskidendi duygular değerli
Şimdilerde kuvveti ve özü uçtu
Onun yerinde duran yalnız anılar 
Ki onlar hayali çıplak zaman ölüsü

Gözlerde Tembihli Yalnızlığım

Hani söz vermiştin yarın ötesindeki bentten

'Geleceğim... Seni sabırla dinleyeceğim diye... !'

Sana ne kadar çok ihtiyacım var,

Anılar ayrımındayım...

Anı dillendirirken ne korkunç

Aynı gür çiçekleri açmış koklamayı,

Aynı bülbül sesleri gelmekte

Aynı evin üzerinde ay ışıldayıp duruyor

Buluşunca rastgele

Ay, deniz, yakamoz

Sığınağında günlük bir huzur

Gizlice yudumlarken birikmiş kelimelerim

Sundurmalı tenha bir mahalle kahvesinde

Yokluğunda çay içmekteyim

Burada unuttuğum kızlık hayallerim

Tüm boşluklarım acı yüklü

Seyretmeye mecbur bu öz

Adına esareti gösteremedi 

Hadi bekliyorum geç kalma
Sihir misali bir güç infazı beklemede

Aşkın tarifi yok

Sözün bittiği yer üryan ve çaresiz

Oysa konuşmaya mecbur dilin hayali

Yarin sır dediği nağmeler 

İçimde cebelleştikçe derinleşen bir kuyu 

Aşılamalı belirsiz hülyaları

Birer birer gerçeğe dönüştürmeli...

Bana hep tatlı belam demez miydin?

Aklına kötü bir şey gelmesin

Sen sırlarını anlatırsın ben dinlerim

Dilime sus ekleyen kadınım nede olsa

Galiba bizi yaşamak;

Sukutu lal geceye çalmak gibi

Bedende yanan alev kızılı arzular

Hangi sevdanın semahına meydan okudu ki?

Söyle,

Caha düştün mü ki Yusuf oldun 

Derde düştün mü ki Eyyüb'üm dedin

Anladıysan Yakup gibi,

Hû dedin mi döne döne

Söyle...

Geçmişin hızına vakti titreten! 

Şimdi ellerim kelepçeli

Çok görmemelisin dilimdeki son cümlemi

Suikastçılar gibi kulaklarım çınlıyor

Tembihlemiş sanki kalemim gözlerimi

Bir rüya gördün, bulut perdesiymiş meğer

Oysa şimdi bir merhaba değişine bile susamış biriyim!