Anlam Denizim

Bu bir tanıma evresi mi yoksa?

Duygularım ve bedenim 

Hayallerim ve ideallerim 

Besleniyorum

Senin için var edilmiş

Senin için yaşıyorum der gibi

Sor sorabilirsen

Acılar ve sancılar yarım kaldığından beri

 Kendini gerçekten tanıdın mı?

Bilmelisin tanıdıkça sırı hüznü

Yaşamak zorundasın bıraktığı izleri

Sürüklenen yerlerin derinliği

Ne yapsan da yükselir

Hoşnut dünya bir beklesen

Bir nefes kadar yakın bir o kadar uzak

Bir aynanın derinliklerinde seyredebildiğin

Varlığını yine de tercih ettiğin

Korkma diyorum telaşlanma

Yokluk bilerek veya isteyerek 

Sonsuz bir anlayışıyla buluşur

Dilinde değdirdiğin dualar 

Çekilir nice salavatlar

Sonu mutlu ya da mutsuz

Çocuktur, kadındır, annedir, sevgilidir derken

Baksan hal bu ki 

Boş yere rastgele değil

Kim kandı, kimler aldandı

Kim öz-canını yaktı
Kimler daha yandı

 Bunca insanın

Hiç hesaba katmadıkları karşılarına çıkıverdi

Soru versen ya yüreğim

Bilir misin aşk bende nedir

Hissettirebildiklerimden telaşına kapılırım

Bir kıvılcıma dokunuveririm

Üşürüm 

Gerçekten üşürüm

Sense merak etme dersin 

Başkalarının seni ciddiye almasını beklersin

Öyle basit sıradan bir şey değil ki

Önemlisin

Kıyısında kalsan da 

Denizin suyunu elden geçirip incini buldurursun

Çok şükür  sahipsiz değilim

 Varlığımsa yük değil

Var eden Rabbın kalbimi biliyor 

Güzellik gelip geçici de olsa  

İçimdekiler kalıcı bilirim

Korkuyorum yine de 

Şu âlemi seyrimden

Kadın /erkek egemen toplumun açmazlarından
Bir ateş düştü
Kendi kendimin sanırım ellerime

Kalabalıkta unutup telaşlanıyorum
Arkamı dönüp gidemiyorum

Yanlışa düşüp acı çektirmeyi istemiyorum

Ah be yüreğim!

Değer verdikçe değerin artar diyorsun

Kendini bilmeyişinden kaynaklanıyor diyorsun

Oysa ayrılıklara ve vedalara üzülüyorum

Sevdiklerim gidiyor, 

Sevenlerim uzaklara dağılıyor 

Ya kalbim
Acı çekerek ağlaması

Ve her şeyin dağıldığı gün, 

Her işin sonlandığı gün 

Hiç ummadığın bir yerde olacağım
O gün

Hiç beklemediğim güzellikler içinde

Her şey sevimli şefkatli

 Merhametin kucağında ağırlayacaklar beni 

Ki bunlar benim hakkım 

Derin bir mahcubiyet içinde

Minnettarlığımı ifade edemez haldeyim

Al işte yaşamın iniş çıkışları 

Ya hayatın özü

Her birinin içinde anlamlı birer hikâyesi 

Kalıcı duyguları bırakıp gitmeleri..

Hayal kırıklıkları...

 Ya sevmeleri...

Çocuksulaşmış

Zekâlar... Yalanlar...Türlü türlü oyunlar

Şimdi aklımdan geçenleri anlatıveriyorum da

Bir daha dinleyeyim anladıklarımı deme sakın

Bu nasıl bir yolculuk

Sonsuz ve de dipsiz anlamıyorum!

Bir Tarihte Göçüp Gitti

Biraz hüznü dinlendirsem

sözlerimin özlemini hissettirsem

yaşam hayat hikayelerinle örtülüyor 

bir mahzun bu yüzden

Biliyorum kendimle büyümüşüm 

yaş kemale erince 

menevişe gözlerini hayal eder gibi

başım hep yukarıda ve dimdik

Anlatacaklarım çok belli ki, 

görüp geçirdiklerinden memnun

kaybettikleriyle içerlemişler

Koskoca bir tarihin varisi 

yetmiş altı yaşında sizlere ömür

sarhoş etmemiş onu bu zenginlik 

lakin terketti, 

terketti de gitti 

yinede gördükleri ve yaşattıkları 

ihtiyaç duyacak 

bu havayı ciğerlerimde teneffüs ettirmeyi!

Anam her vakit; 

Gülen gözleriyle kapıda karşılardı 

‘Bir tane çiğerim yanıyor 

yapsana şarapla iyi gider', derdi. 

Hamsi, sardalye, kolyoz, koloridye... 

bunlar tam rakı mezesiydi 

keza biber turşusu 

bizzat kendi elleriyle yapardı

Ona göre içki içmek büyük bir sanattı 

sarhoş olamamak kaydıyla 

içmek lazımdı! 

‘sonra küfelik oldu' derlerdi 

meyhaneciliğin raconu 

işte burada ortaya çıkardı...

Birazdan yağmur yağacak; 

Nemin ağırlığı binmiş yorgun bedenime 

içimde sokak fenerlerinin yalnızlığı 

baktıkça bu haralı gürelere

kalbim geçmişe ziyade üzgün

Notlarını bulmasaydım 

kısmen unutmuşum özüm!

'Şimdi içimde altmış senelik meyhaneci 

boşalan ellerimde kahreden bir hafiflik 

ondan yadigâr kalan bir parça 

işin akabinde dede mesleği...'

Oğlum! 

sedef eller gitse de

beni kulaklarını dört aç dinle, 

beşi kız iki erkektik 

küçük küçüklüğünü bilirdi 

büyük büyüklüğünü 

bir ahlak vardı 

bir görgü, bir bilgi, nezaket...

Kadın üç şeyle güzeldi; 

parmakların uzun ve inceyse 

akıllı ise 

sivri dilli değilse

Nerede kaldı şimdi bu insan mozaiğini? 

Değerini bil insanlık yok edildi 

onlar ki hepimizin gerçeğiydi...

Grileşmiş Gül Yürekli Sevdam

Yüreğimi aklımın emrine verdiğimde

kim bilir o anda 

zihnimde neler kurgulanacaktır.

Son bir umutla haykırsa beden

Düğüm mü? Kör düğüm mü?

Belki duygularımın saflığınla

tutacak uçurumun kenarında bir dilek

her iyi şeyde olduğu gibi

sancılı bir bekleyişin sonucu

su-i zanları kalbime davet ederek

Sen yine de gül atmaya devam et...

_____________

Bilirim hayat deli divane alıkoyar

hele ki koşulsuz sevmeyi bilene.

Belli ki ayarlanmış köstekli saat 

vuruyor demi iç güzelliğine

hep sevgi ve saygıya 

ya kırarak ...

ya da üzerek...

Kendimizi kandırmayalım sorgulayalım

mantık melekeleri ile yürek melekeleri

elimizdekinin kıymetini bilirken

neşv-ü nevayı bulmaya çalışacaktır

Ertelenen 

esirgenen selamlar

bir türlü gösterilemeyen tebessümler

’kimseye kırgın değilim’ demeler

geri durmayacak yinede vefasız sevmeler

İnsan yinede en çok istediğine ram olur 

hoyrat bir el gibi sağa sola savrulur

birde aşkın hissiyatına tercüman olduysa

çizer istikameti 

kalbinde yorulur

Akıl şirazesi şaşmış olanlarınsa

hapsedilmiş fısıltıları vardır avuçlarında!

Bıraksalar yürek bahçelerinde 

çatışır içi boş sözcükler

parmak izlerinde kalır büyüsü 

lakin öz eleştirme yapmadan

öze de dönemezler

Şimdi inadına haddi aşanlara

muhabbeti yok sayanlara

elime kalemimi alırım

’gözyaşlarından oluşur pişmanlık’

yarayı dilinle sar derim.

Eğer aklıma yenilseydim gönül

idrak edilemeyen can kime ait şimdi derdim

mazi senden kalan, tense benden

çöp sepetine atılıp ya unutulan

yakışmaz bize özümüze 

bu kadar şeklen beğenmeler

Çok şey mi bekliyoruz?

İçimizde yürüyen onca sevgi 

bilerek ama bilmeyerek

med cezirleri ile bir hayli fazla

İhanete uğramış 

onlarca insan izleri

sayfalar arası nefessiz kalışları

ellerinde ve dillerinde aynı temennileri

dört elle sarılsın diye 

sızlayan diz(e)leri.

Hayat tercihlerle sürer be sevdam!

İsminle Şiir' Lendim Yalan Mı

Yüreğim,

bazen insan kendinden gider ya

özümün sözünü bilir misin ki

sana idi aslında tüm bu içimde büyüyen besmeleler

henüz eskimeyecek

dokunamadığım mıdır özlemim

ama vuslata 'kal' diye aklımda yaşarım

bir 'belki' diye hasretler biriktiririm

dinmez bak ki avuçlarımda

bir kesikten sızar acı seslenmeler

dökülür katre katre dilime

dudaklarımın kıvrımına yerleşir 

her duruş gizliden vav halim oysa

gayrı mütevazi sevgidendir

verilen söz var dudaklarda

dindirmede git hadi ıslak kirpiklerde

hele ki hassas hatırlarda

sırtında zaten iki büklümdür 

düşlerin

bir ateş vardır sol yanında 

ruhu nasıl ettiyse kalmıştır gebe

dillerde Şehriyan türküleri

avuçların içinde bir serçe

uçuver dedikçe

vayyy ki... 

kaç kez pusuya düşmüştür münasebetiyle

hemde ne vayyy

takılmıştır o kara badem gözlere

bir içimlik dilemmaya

yakarış değdikçe bulutların koynuna

kendi bendinde göğünü yitirmiştir

meğer kaç uykuda Elifliğe göz dikilmiş

ciğerlerin sisine yerleşip biti verilmiş

böylesi sevda işte ateşe yanık

sağır olan tek söyleyemediği

etten kemikten kollarında

belkiler ile yol gözlemlemiş

hadi uyandır beni

bu gördüğüm zamansız bir düş mü?

sonra mı? 

hayat anladı da sen anlamadın ya

illa ki haykırmalı mı anladığı kadar

kendine gel be yüreğim 

biliyorum feryat edenlerin hali vaveyladır

her bir yanını ıslak nehirler sararmış da

bilmiyorsun zaman akmıyor takvimlerin belinden

çözemedin mi halen

iki lam birbirine sarılmalı

yuvarlanıp son harf misali peşinden gitmeli

evet evet 

Elif bir ağaç ise bende onun dalıyım

dokun ahhh ah 

yinede kahkahalar atayım

nefesin ok değil hançer de olsa

iliştir paslı iğnelerini kaburgamın ortasına

mühim değil

budadıkça nefesimi Azrail

içimde öyle bir depreş ki

daha bir gür çıksın sessiz soluğum

lakin beni azat et 

azap çekmeyesin sevdiğim!

geçenlerde içime öyle bir köz düştü ki

her ikisini öyle birbirine karıştırdım ki

sandım kayboldu masumiyet yokluğuna

aşk işte neylersin yüreğimmm

Sahi ekilmemiş bir sevda 

nasıl budanır 

nasıl beslenir böyle boşluğuna

yoksa şu şizofren yaktığım kağıtlarım

mahsur kalbime yazılmış birer dert midir?

hem dal ol, hem vav ol dersin ya

vallahi ben şu kulluğumda 

isminle bile şiir-lendim

yalan mı?

Bir Sızının Vasiyetidir Bu Şiir

Mor menekşelerin gri susuşları 
Kuytuda açan acının rengi 
Tek gecelik sadakalarıın biçareleri
Kıymeti bilinmemiş gecede kör
Verilmiş sözcüklerle 
Aforoz edilir
Kendi sessizliğinle öpüşür.


Mutlu ve Özgür ihtilaller
Nereden geldi tüm bu ölüm susuşlar
Ateş kendilerini yaprak uçlarında yakar
Yinede şiir kokar hercai menekşeler
Tazesi düşer şafağa biriktirir


Aşkın tozlu raflarına kaderi serip
Farkındalıkları parlak beyaz bir ışık
Lakin keşfetmeden sınırı tahammül
İçsel yaşantının gitmeleri..


Hayat sadece yürek atışı! 
Hiçbir şeyi yargılamadan
Her şey olduğu gibi kabullenen

Oysa yanı başında çiçeği burnunda ak günler 

Saklarken huzmesini nefretlerin?
Gündelik telaşlara göz yaşı ile düşer
Gittikçe çöreklenmese damarlara
Yoksa güngörmemiş acılar çekilir 



Oy benim dört duvar lunapark sessizliğim..

Oy benim kanadı kırık ısmarlama arzularım

Bahara berduş zamansız yağmurlarım 

Küçük bir serçede kadınlık düşlerim

Yalın ayak geçip gidiyor bir gün daha
Ardından gitmeliyim...


Dahası var
''Yağmalanıyor dil 
Kanı çekiliyor
Sinirleri bozuluyor
Endişeye kapılıyor
Tutuklu bir merminin en zayıf yerinde 
Ha patladı ha patlayacak!..'' 


Biliyorum..ahhh..ahh
Farkına varacak biliyorum
Yazacak hep dip not aşkına
Yüzün sureti düştükçe renklere
Usulca kendine..
Yağmur kokulu düşlere
Karşısında bulacak Eylül'ü?


Hastalık, ölüm, talihsizlik kaçınılmaz
Uzatacak elini doymamış yüreğe
Kırılgan düşbükenlerin
Yetim bir çift yolcusu gözlere
Bir uzun havada yaşanacak sözcüklere..


Ahh..Uysal ömür!..Ahh
Bilirsin ışık karanlığı yargılamaz
Ne kadar güçlü olsada sol tarafa 
Kabulleniş her nefesle damarlardan çekilir
Bir bağımlılık yaratır 
Bilip bilmeden zaman sarhoşluğuna


Yaşamın sınırları ve kaçınılmazlığı 
Gölgeleri karaltan tahammül
Aradığın biçareliği
Her istediğini yapan hain uçurum! 

Az sonra
Kendin boğulurken siyahın keşmekeşliğinde
Yırtık bir perdenin ardından fısılda
Huzuru boğuyorsun parmakların arasında..

Ah leyli/m sarılışlarla
'Bin bir nezaketde, 
İncelik ve esneklikle 
Savaşarak kabullen
Birlikte büyüyerek özgür ol
Kendini koru 
Eğit dizginle!
Bir sızının doymamış şerefine..'


İlknur Yıldırım

YAŞAMIN TEK BİR ANAHTAR CÜMLESİ VAR şiir İlknur Yıldırım yorum NİLGÜN PAKSOY & SES VE KLİP TASARIM

Ben biliyorum artık 
Bir telaş sözcüğü ile başlar mübarek
Eli öpülesi sonsuzluk!
Ziyaret süresi kısa lakin ayrılık 
Cümlelerin ilk yarısını söyleyebilmek 
Diğer yarısıyla bir başka bayrama kalmak..

Mezarına gelemedim biliyor musun?
Kaçıp kaçıp toprağını öpemedim
Kurban olduğum 
Özledim..
Üç beş nöbetlerinde soluğum

Biliyorum üzüleceksin ama yinede 
Küçük bir düşün çocuk bedeniyle
Öyle çok acıyor ki sol yanımla
Büyütüyor büyüyorum beyaz güvercinle

Hani saçımı okşar çakal kızım derdin ya
Telaş yapma bu bayram sabahı ANNE
Bekledim yine beklerim sabırsızlıkla!

İnleme öncesi 
Bir gece uçuğu... 
‘Demli bir çayını içesim geldi 
Yaptığın su böreğini yiyesim geldi
O uzun keyifli bayram tatillerini
Ev gezmelerini
Kısa hal hatır sormalarını
Bayram şekerlerini
Kolonya ikramlarını
Bayram harçlıklarını
Ve daha bir dolu küçük ayrıntıları'
Özleyesim geldi..

En çok da dualarını özledim ana!
Yüreğimde damla damla
Belki durgun sana
Belki de yorgun bana
Yinede mutlu
Yinede umutlu
Yinede sevgi dolu
________________

Kaç tespih dağılır çığlığım da 
Sol yanım vaveylada 
Duymasam da gülüşünü savur sineme 
Öleyim bin defa da olsa ‘nefessiz' sesine!

Sığdırabilmek uğruna 
Ağlamalar ardına
Hissettiririm yinede göremese 
Ve Eylülle anlatırım çokça
Yarım yamalak yüreğime

Mevla görelim neyler
Neylerse güzel eyler 

Ey Hayat!
Bilemedin değerini nasıl bildiğini..
Kırılgan ve saydamlığını
Karşılıklı suskunluğunu
Neyi nasıl anladığını
Sondan ilk cümleni
Silik ve okunaksızlığını
Kim kimi unutmaz bu ateşler/ağıtlarını?..

Geceden nasıl olsa sıraya girdiler
Bir inatla göz kapaklarıma isyan ettiler
İtiraf içeren gözyaşlarını ruhuma sundular 
Bildiler de gittiler, giderken de bildiler
Şimdi ellerin o ses olsalar
Ki ben sussam öpsen, dağılır bu sisler!..