Niçin Bir Aşık Ruh İkizini Ölesiye Sever ki

hasbıhal yüreğimin aynası ikiye bölünmüş

kaderinde kavuşulması planlanmış

emin ol bu düşünceler çoğunluktadır;

ya diğer yarımı bulamazsam

ya bu sevdadan nasibimi alamazsam?

sanırım biri beni gözetliyor vahametinle

tam da zamana şikayet edecekken

dünya rahmine düşmüşüm

yürek bakış ve aşk meselesi buysa

kor öncesi yakalanmış 

eş ruhum ile karışmışım

belli ki hissedilmeyen iki kanat çırpınışı

iki ayrı dinden

sonuçta yaratılmışız ya özümsenirken

niçin duygularıma bu göndermeler

yazması o kadar da kolay olmuyormuş

takdir edersin ki izlemekten yoruldum

lakin boşluğunda gayya doruklarında

sürüklemiş alfabemi bir puzzle 

çözebilene aşk olsun

erdiyse ki muradına doğum öncesi

gözlerimin orta yerinde 

iki kelime...

bu öyle bir çaresizlik ki

kendine olan itirafıyla kandırılmış

gecenin karanlık dünyasında

kendi melodisinde şifrelenmiş

kodlarını çözen yollara düşmüş

bu kadar gize, acıya

hasret öylesi yakmış ki

kurşunları kırdırmış aşka ve evliliğe

benliği olmayan kader dinine

nasıl olduysa yine doğumla ayrılmış

hiç hesap etmemiş

onda neler kaybedeceğini

arayış içinde kavuşamamak

kabul buyurulur ki aynı özün parçası

aslında seviyor mu sorusu 

hep seviliyor muydu acaba diye sorgusu

hani bir söz vardır

hayatın dengesi hep bir fotoğraf karesinden yansır 

ne yoksa var zihnimin ikircil sularında 

nezaketten, zarafetten ve anlayıştan dem vurmuş

kandırılmıştır kadın erkek

nicedir manasını arama sevdasında

bu ruh ikizim ahhh yok mu bu ruh ikizim!

bedenim hayat gücüm

farkında değil mi 

bu ütopik dünya bizim neyimize yorumlanışı

zihnimiz kazınmış yol ayrımlarında

kopardığı kıyameti sorguluyor,

asla ayrılamayız diyor

kader bizi birleştirdiğinde