Gözlerde Tembihli Yalnızlığım

Hani söz vermiştin yarın ötesindeki bentten

'Geleceğim... Seni sabırla dinleyeceğim diye... !'

Sana ne kadar çok ihtiyacım var,

Anılar ayrımındayım...

Anı dillendirirken ne korkunç

Aynı gür çiçekleri açmış koklamayı,

Aynı bülbül sesleri gelmekte

Aynı evin üzerinde ay ışıldayıp duruyor

Buluşunca rastgele

Ay, deniz, yakamoz

Sığınağında günlük bir huzur

Gizlice yudumlarken birikmiş kelimelerim

Sundurmalı tenha bir mahalle kahvesinde

Yokluğunda çay içmekteyim

Burada unuttuğum kızlık hayallerim

Tüm boşluklarım acı yüklü

Seyretmeye mecbur bu öz

Adına esareti gösteremedi 

Hadi bekliyorum geç kalma
Sihir misali bir güç infazı beklemede

Aşkın tarifi yok

Sözün bittiği yer üryan ve çaresiz

Oysa konuşmaya mecbur dilin hayali

Yarin sır dediği nağmeler 

İçimde cebelleştikçe derinleşen bir kuyu 

Aşılamalı belirsiz hülyaları

Birer birer gerçeğe dönüştürmeli...

Bana hep tatlı belam demez miydin?

Aklına kötü bir şey gelmesin

Sen sırlarını anlatırsın ben dinlerim

Dilime sus ekleyen kadınım nede olsa

Galiba bizi yaşamak;

Sukutu lal geceye çalmak gibi

Bedende yanan alev kızılı arzular

Hangi sevdanın semahına meydan okudu ki?

Söyle,

Caha düştün mü ki Yusuf oldun 

Derde düştün mü ki Eyyüb'üm dedin

Anladıysan Yakup gibi,

Hû dedin mi döne döne

Söyle...

Geçmişin hızına vakti titreten! 

Şimdi ellerim kelepçeli

Çok görmemelisin dilimdeki son cümlemi

Suikastçılar gibi kulaklarım çınlıyor

Tembihlemiş sanki kalemim gözlerimi

Bir rüya gördün, bulut perdesiymiş meğer

Oysa şimdi bir merhaba değişine bile susamış biriyim!