Düş Katili Bir Lokma Aldanış

 Öğüt alabilen yüreğim
Cüretimi bağışla sözlerimle
Kendi kabuğuna nasıl çekilir insan
Huzurunda sesimin tatlılığı şahit

 

' Öz ağlamayınca göz ağlamaz 'derler ya…
Mahremime dokunup
Duygularla boşaldım bu seher yeli

Hepimiz, 'Nefsim, nefsim' 'deriz
Biz kimimiz ki neye yeter gücümüz
Bizde ölümüne bir arzu
Rüzgârıyla bahçelerinden esen latif bir yel gibi
O çizgiden çıkan
Kendini suçlayıp kendinle savaşmaz mı?

Galibi olmaya çalışırken
Yine kendinden bir sen vermek
Nefsi tehlikeye düşürmek
Elbet yasaklama tatlı şeye olur


Üstelik gönül ehli nefesim
Ruhumun göçünde emrine amade
Yerimse düşüncemin içinde mahrum
Bir nefes bile aman bulamadan
Can orada karar edemez


Ve görüyorsun haddimi aşmışım
Gece gündüz kursağımda bir lokma aldanış...

Hislerim itham olurken

Cevap verme sadece yakınlaş
Ki kaydına bağlanıp kalayım

Niyazı soğuk dertsiz gönlüm

Ağzım ve kalbim üzerinde kilit var!
Özlemişim çoktandır kendim ile sohbeti
Düşüncem tasavvurun maskarası
Anlamayana göre bu bir kuru dava
Ümit ipliğini koparmış bir kere

Ne dersin

Temiz, saf ve hüzünlü niyazım
Seni yine de sana haykırsam
Korkarım anlayışın ifratına karışır alt-üst olursun…