Şiir Yüzleşiyor Lehçemle

Söylencemi dinle

Ey kalbim
Avuçladığım tebessüm kabardı 
Yüreğimin dili ibresinde
Doldu miadında zamanın

Yoksa kara cehennemim yapbozlarını mı oynuyor 

                                                                Mecalsiz çırpınan bedenim...

Kader, olsa olsa bu

                                                              Yüreğimi ablukaya almış

Kekeme diliyle 
 Bağışla Umut suskunluğumu
Tüm sözcüklerim illa ki sana

                                              ’Bilgelik hayret etmekle başlar!’ der Sokrat

Ebedi uykuya fikri olmayan zikrim!       

                                                  Tövbelerim bir vardiyada nöbet bekler 
                                                                  Tevekkülün yeri kalbim 

Neye sussam derin çöl 

Henüz resmedilmemiş bir hüznün müyüm?

                                                                  Çizgilerini taşır suretim
                                                                   Mevlâna'ya sorarlar
                                                         'Yüzlerce düzenle beladan kaçtın,
                                              Peki seni buraya ahmaklığın mı getirdi, ecelin mi? 
                                                                    Geldiğimiz yer! der..

Derine ka­çışımla kuyularda yüzleşmem

Çok şey mi gizliyorum

Ya da çok değerli olanları mı gizliyorum 

Belki de yüzlerinizdir

Bir çığlığı duyar her şiir

                                                                             Elif lam olur

                                                                   Yaşadığım anın içinde
                                                                Ve bu beni bilge yapmaz; 
                                                        Yaşadığım anın dışına çıktığımda, 
                                                                 Giyerim bilgelik elbisemi
                                                                     Yoksa nasıl yaşarım

Git istersen şimdi 

                                                        Teslim oluşun kefaretse nefesine 
                                                         Kendi gölgen suret olur nefsime 
                                                                      Sessizliği üfle dağıt,
                                                       Dağıt ki çoğalsın bitmeyen hüzzama
                                                    İşte bu yüzdendir içten içe döküntülerim
                                                                             Keşkilerim... 
                                                            Oysa her sukut bir sevinç çığlığı

Hadi kalk 

                                                    Koyu yalnızlığımla yekpare gövdeme asıl 
                                                                Şiir yüzleşiyor efendisiyle 

Yaşamı şikâyet etme de

                                                                                 Şükret,                                                                         Tanrıya komşu lehçemle