Hanımeli Kokulu Zarf

'Çoğu insan mucizelere inanır
Ben inanmazdım...'
Bilirim bilmesine de
Yaradan umudu en çaresiz anlarda yollar

Sokakların himayesinde
Kaldırımda oturduğu yerde
Huzursuzca sırtını dikleştiren ben miyim
Saniye bile sürmeyen
Kısacık bir göz göze gelme anı
Ne kadar ilginç
Biri çocuk diğeri ise yetişkin
İki kişinin yaşam çizgileri…
Ki başını yavaşça çevirmesiyle
Yüzündeki o masum ifade
Ardına gizlenmiş kendi yetimliğim
Beş yaş gözlerinde
Tek hatırladığım buydu işte

Oysa kendine çok da yabancı değilmişim
Mümkün tabii
Bendeki vefayı anlayınca
Yardım isteyen gözleri
Onlar da: 'Tercih senin' der gibi

Ama belki de haklılar
Taşları oynatarak
Geleceği belirleyen bizler değil miyiz

Yeniden düşündüm de
Yaşamlarımızın içinde
Bir saniyeyi geçmeyen
Tesadüfî karşılaşmalar ya olmasaydı?
Ya gözlerinde çözülmesi çok zor
Esrarengiz bir ifadeyle
Bu sana ait!
Demeseydi

Yavaşça uzatırken
Kayıp giden yıllar öncesi
Elimde ters yüzü görünen yine o sararmış ‘zarf'.

Daha fazla meraklanmışım
Bana bir şey söyleyecekse
Belki de bu yürek buna dayanamazdı
Yine de bağlantı kurmam gerekiyordu
Alacağım cevabı tahmin ettiğim halde
Dudağımın kenarını ısırmışım

Sesinde çok güçlü bir eyvallah
Ne yapacağını bilmez halde
Elleri dua eder gibi göğsünde
Gördüklerine ve duyduklarına inanmamış
Şaşkınlığında

 Ah ..Ahhh...
Umudun kökü sökülse
İmalı küskünlüğüm ifademde
Bahsederken nasıl bu kadar savunmasız
Ve zayıfım aklım almıyor!

Kısa bir bakışmanın samimiyetinde
Eminim kokladığımı hatırlıyorum
Tanıdığım birinin
Bu olsa olsa anamın 'Hanımeli kokusuydu’

Nasıl biriydi acaba şimdilerde
Neşeli, sakin, konuşkan, ağırbaşlı, espritüel
Ya zaman?
Zaman ondan neleri çalmıştı acaba?

Hala kimseye söylemesem de
Ruhumu sardığı düşüncesi
Bazen onunla atışmak
Birlikte gülmek
Eğlenmek
Ara sıra haylazlık yapmak
Büyüdükçe ciddi konularda
Birbirimize destek olmak
Veya onun mutluluğunu
Hüzünlerini paylaşmak
Hep bunları arzu etmişimdir

Ya bunlara yatkın olmayan yapım
Güçlü egom
Her istediğimi elde etmeye çalışan hırslı doğam...

Ama sanırım eksik olan:
Yalnız kalınca kaybetmekten korktuğum
Çocukluğum
Şimdilerde hiçbiri yok
Derin bir özlem duygusundan başka

Olur da ulaşmayı başarırsam
Ebedi hayatta iki parmak gibi yakın
Yüzümde kocaman bir gülümsemeyle
Adımlarım zarif ve sessiz
Rabbim niyetlerimi ve gayretlerimi
Makbul eylesin inşallah!