Gül Be Şekerin Olayım

Yemyeşil bir örtünün bilinmez bir yerinde

Mavi bir gök sessiz bir yer

Bir yağmur ikindisi şuuruyla baş başa 

Şaha kalkmış bir kadın

Özünde gizli bir hayat habercisi

Okşuyor arifçe has hamuruyla 

Arsız figürde solan içindeki çocuğu

                                                    Dokunda yanma hadi zarifçe !

                                       Anla ve anlat şimdi umutsuzluğun kıskacını

İnan ve inandır zamanın sarkacını

Yaşadığım bu uyur gezer şairliğime

Bakma bana öyle gül-be-şekerin olayım 

Bazen deli bir tay kıvraklığın özünde

Acıtmaz gibi durursun

Racon kesersin sözünde 

Birde kapris yaptın mı

Nazın tavan yapar bala pekmez katar

İşte bunlar gözünden sürme çalar 

Sevda olup açılır

Köşe bucak saçılır...

Albenisi bol olan

Her dem andığımda ürkek bir ceylan

Aşka misal sandıklarım

Küllenmiş közü yoktur

Tende yandığının ise

Gamzelerinin çukuruna ekilmiş

Kokulu pembe gülleriyle gül-şenine!

                                               Neşelidir tomurcuğunun goncası
                                                 Çiğ taneleriyle mühür gözlere 

Helalinden gelip öpülmüş

                                                 Duasında sevgi umut özlemiyle...

Ay uyusa bilirsin ki yıldız körelmez geceye

Çevrede yüz yılın kahır yükü yorgunluğu

                                     O kadar tenha ki yaşamda kimseler anlamıyor

                                           Seninle giriyorum hayatın yorumuna

Sevdan dediğim, mavi boncuğum

Uzat boynunu kokulu güllerime

Söylen susma ,ağustos böceğine

                                                   Öp uykularımı yak yüreğine
                                                    Ki bu yangın hiç sönmesin

Biz ki

Derin sulardan geçmişiz kimsecikler görmemiş

İki ayrı çiçeğin özünden

Kaynar kazanlarda kaynamışız iki kök boyasıyız

Ayrı renklerle boyanmış iki çileyiz
Sonuçta

                                                         Aynı çulun nakışıyla

Sarmaş dolaş kucaklaşmadık mı?