Kadın Süslü Bilmece

Sen ne sandın ki

Yüzüme bölük bölük fitilli dilini çizen 

Alnımın yazısı mı.. 

Yoksa yürek dolusu ağrı, 

Bitmeyen sızısı mı?

Kimseler bilemez ah ile zarla

İçimde biriken bin dertle

Tutsak olduğum sıırı!..

Meşherin nefesinde

Ah bu bekleyiş olmasa

Bu sabır 

Bu hoşgörü

Varsa ihtimali, penceremi hiç kapatmasa...

Filiz gibi üreyen dalda çürüyen 

Açık vermiyor ki aşka

Yanacak içimde felek çözemeden!

Bir dilek tutsa bari

Bir umuda ayet gibi inandırsa

Aratsa maviyi şuursuzca

Tuvaldeki her fırça darbesinde biraz daha maviye, 

Bulup savuruverse saman-yoluna..

Ki iki kurşun saklı tenimle 

Gözü kara bir iradeyle 

Beynimdeki bilmecem

Tiryakiliğim

Bağımlılığım 

Alışkanlığım 

Sadece yaşadım 'şiir'in ta kendisi' dediği kadınım

Anla işte be yüreğim..

Sanma hasbelkaderimle uyukluyorum

Sürgün içinde işkence soluklanıyorum

Sevdâ girdâbında, nedensiz kopuyorum

Şimdi emanet mabedimde utanıyorum!..

Sustur dili hadi şimdi söz mahirse 

Aşk'a dair söylemimde

Hatıralar yak şakağındaki bende

O değil ki gidenle

Kalan muhteşem senle..

Sırsıklam olmuş kurumuyor ki tende!

Her kapının bir anahtarı varda

Mesele doğru anahtarı bulmaya vesile

Belki; bu kez gün yüzüne çıkacak saklı duygularım

İlk kez, bu kadar kolay anlatıverecek tutsaklığım..'

Çıkmaz sokak mı yalnızlığım?

İrdeleme yeter aklım

Muhakkak ki cânı ciğerden öteliyorum

Geleceksen gel sessizce..

Şefkati arıyorum

Günaha bulandıkça

Bu süslü bilmecemle kalmayayım sabaha...