Sesim Umut Evinin Duvarlarını Aşmalı

Şiir kıyısından akan yaşam ile

Çıkmaz sokaktayım...

Acının coğrafyasından sesleniyorum

Çocukluğunu yaşayamayanlara !

Yine bir haber sayfası

Sağım solum habire yazılırken havaya suya

Bırakın egolarınızı, medyanızı, mızmızlığınızı

İsyan sesimi bıraktım anlasanıza

Denizin dalgaları körkütük sarhoş

İçimdeki çocuk tekrar seyr-i sefere çıkıyor

Umut çocuklarına..

Soğuk gecelerde aç ve yataksızken

Yaşam kaynakları sokak

Onların yirmi dört saatlik meskeni 

Bugün kafasından başlayan

Yanağına kadar inen

Derin bir yarık izi duruyorsa

Saçları dağınık bir gözü açık tetikte ise 

Düşünün!  

Düşünün ve eyleme geçin

Tecavüz, cinsel taciz, şiddet

Ve tetikçi arayan mafyaların tehdidi

Her an enselerinde

Sevgisizlikten iliklerine kadar donmuş

Gece yarısı uykuları bölünmüş

Dünyayı unutmak 

Ve özlenen hayalleri yaşamak

Tiner işte bunu sağlayan araç

Ama ne pahasına?

Başka türlü gece bitmiyor, diyorlar

Aslında hayatın değerini hepimizden iyi biliyorlar

Sanki bir ses yayılırken dalga dalga kulağıma

Sadece ben mi duyuyorum ..?

Hiçlik orkestrası yüreğimde açık gişe oyununda

Kulağım yürekteki isyana takılmış

Masamın üzeri dağınık

Birkaç sayfa boş kağıt

Dolu bir kül tablası 

Alev alev yanan bir sigara

Beni kurtar yardım et diyen gözler...

Çocukluktan gelen hislerimiz

Bana dokunmayan yılanın, bin yaşasın zihniyeti

Sokakların kimsesizlerine yenildiler

İçinde yaşamak için şerefimizle

Uğraş vereceğiz bu topluma 

Çocuk istismarına hayır diyorum

Sesim umut evinin duvarlarını aşsın

Çocukluklara sevgi tekrar hediye edilsin

Hayata topluma kazandırılsın!

İlknur Yıldırım